Ik wou dat ik de muziek was… (2010)

Ergens in 2010 werd ik ‘s ochtends wakker en hoorde Dance Do The Reggae van Bob Marley uit mijn wekkerradio’tje galmen. Ik had geen haast en had geen idee waarom ik mijn wekker had gezet, maar dit nummer maakte heel veel goed. Vooral het zinnetje “I wish I was the music, that rocked your soul” maakte op mij een onuitwisbare indruk. Nog diezelfde ochtend heb ik onderstaand gedicht geschreven:

IK WOU DAT IK DE MUZIEK WAS

Ik wou dat ik de muziek was
Dat ik de gitaar, de toetsen, het drumstel en de bas in één was
En jij mijn songteksten er nog eens op nalas

Ik wou dat ik de muziek was
Die jou in vervoering brengt
De muziek waardoor jij je naar de dansvloer wendt
En waarvan je de tonen van binnen en buiten kent

De muziek waarbij je lacht
Of huilt
De muziek waaraan je geen voorwaarden stelt
Maar waarbij alleen de emotie telt

Dat je heupen meewiegen op mijn ritme
En ik voortdurend in jouw hoofd zou zitten

Ik wou dat ik de muziek was
Die jou in het diepste van je ziel zou kunnen raken
De muziek die je helpt de ergste pijn te verdragen
En steun biedt tijdens de allerzwaarste dagen

Ik zou willen dat ik de muziek was
Waardoor jij je aan de radio zou kluisteren
Maar boven alles zou ik willen
Dat als ik de muziek was
Dat jij dan eindelijk eens een keer naar mij zou willen luisteren